Ως Νοητικούς Χάρτες μπορούμε να βρούμε στην βιβλιογραφία δυο διαφορετικές μεταξύ τους μεθόδους:
α) Χαρτογράφηση ιδεών (Mind map). Η ομάδα αφού αφεθεί να σκεφτεί και να καταγράψει σκέψεις, έπειτα από συζήτηση, στη μέση ενός χαρτιού καταγράφει την βασική ιδέα του οράματος μέσα σε ένα κλειστό σχήμα. Σιγά σιγά, οι πιο συγκεκριμένες ιδέες που έχουν παραχθεί αποτυπώνονται σε άλλα κλειστά σχήματα, συναρτήσει της κεντρικής ιδέας, και διατάσσονται γύρω της. Έτσι σιγά σιγά ιεραρχείται το ποια είναι η οραματική πρόταση, ποιοι οι επί μέρους στόχοι και ποια τα ενδεχόμενα αποτελέσματα.
β) Mental Map. Η σχεδιαστική αυτή τεχνική είναι απλή ωστόσο μπορεί να δώσει πολύ ενδιαφέροντα ποιοτικά δεδομένα. Δίνεται στις συμμετέχουσες/οντες ένα κομμάτι λευκό χαρτί και τους ζητείται να 'σχεδιάσουν' με σκίτσα, λέξεις διαγράμματα, π.χ. το πως αντιλαμβάνονται το χώρο, την γειτονιά ή την περιοχή τους. Φυσικά τους ξεκαθαρίζεται πως δεν παίζει κανένα ρόλο αν μπορούν ή όχι να σχεδιάσουν επιτυχημένα και ρεαλιστικά αλλά ότι το μόνο που μετράει είναι να αποτυπώσουν με τον πολύ προσωπικό τους τρόπο το πως αντιλαμβάνονται τον χώρο. Αυτός ο τρόπος βοηθάει στο να ξανασκεφτούν, να οργανώσουν στο μυαλό τους και να ιεραρχήσουν τη σημασία των στοιχείων που συνθέτουν τον δημόσιο χώρο, ώστε να καταφέρουν να τα αποτυπώσουν. Αυτή μέθοδος βοηθάει τις συμμετέχουσες/οντες εκτός από το να επαναπροσδιορίσουν το περιβάλλον τους, να χαράξουν ιδέες και στρατηγικές. Επιπλέον προσφέρει στην ομάδα συμμετοχικού σχεδιασμού δεδομένα που έρχονται αδιαμεσολάβητα χωρίς να έχουν επηρεαστεί από την ομάδα. Είναι ιδανική τεχνική πριν το brainstorming (συζήτηση ανταλλαγής ιδεών).
An additional interesting category is this sensory and mental mapping. The participants evaluate different parts of the city with criteria of their senses and categorise it as something positive or negative.
